Janusz Korczak
W humanistycznej kulturze świata cywilizowanego Janusz Korczak stawiany jest w szeregu takich autorytetów moralnych, jak: Sokrates, Pestalozzi, Gandhi czy Schweitzer. Miano „współczesnego Sokratesa” nadał Korczakowi poeta Włodzimierz Słobodnik w „Trenie ku czci Janusza Korczaka”.
Korczak do historii wychowania wszedł jako twórca nowoczesnej koncepcji wychowawczej i organizator wzorcowych placówek opiekuńczych. W wieku trzydziestu trzech lat został dyrektorem Domu Sierot. Na plan pierwszy w swojej pracy pedagogicznej, życiu osobistym i twórczości wysunął wartości moralne - miłość, szacunek, bezinteresowność, prawdę i dobro.
Korczak zasłynął m.in. jako twórca i prekursor wielu idei pedagogicznych, w tym tzw. miłości pedagogicznej. Jego prace stawiają go wśród najważniejszych twórców koncepcji pedagogicznej początku XX wieku, szczególnie tzw. Nowego Wychowania.
Szczególne miejsce w systemie wychowawczym Korczaka zajmowała praca. Sam zresztą bezgranicznie jej się oddawał. Od 1926 r. tworzył tygodnik „Mały Przegląd”, pisany przez dzieci dla dzieci, wydawany w formie dodatku do „Naszego Przeglądu”. W 1934 r. związał się z Polskim Radiem, gdzie pod pseudonimem „Stary doktor” prowadził słuchowiska dla dzieci. W ciągu czterdziestu kilku lat opublikował przeszło 900 tekstów, które zamieścił w około 100 czasopismach. Za swoją działalność literacką w 1937 r. został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury.
Postać Janusza Korczaka, którego działalność swego czasu zrewolucjonizowała sposób myślenia o wychowaniu, kształceniu, pomaganiu czy poświęcaniu się dla osób potrzebujących wsparcia, jest nam szczególnie bliska. Wrażliwość społeczna Patrona, jego innowacyjny stosunek do nauki i pracy stanowi dla nas ogromną inspirację. W swoich działaniach na rzecz promowania i rozwiązywania problemów społecznych chcemy opierać się na wartościach, które prezentował, i tak jak on – zamierzamy proponować nowe rozwiązania dla poprawy jakości ludzkiego życia.
